Kinetische modellen vormen een nuttig hulpmiddel om fundamentele inzichten te verkrijgen voor de ontwikkeling van katalysatoren. Single-Event MicroKinetic-modellering (SEMK) is een veelzijdige strategie om complexe reacties met een beperkt aantal parameters te beoordelen. Met name voor de Fischer-Tropsch synthese heeft SEMK-modellering zich gericht op het verklaren van de prestaties van individuele katalysatoren binnen een breed scala aan reactieomstandigheden. In dit werk breiden we de mogelijkheden van de SEMK-modelleringsbenadering uit om de invloed van variatie in katalysatoreigenschappen, d.w.z. katalysatordescriptoren, op de opbrengst van de gewenste component, lichte olefinen (C2−C4=) te onderzoeken. We onderzoeken de katalysatordescriptorruimte rond drie in de literatuur gerapporteerde op ijzer gebaseerde katalysatoren. De drie katalysatordescriptoren, namelijk atomaire chemisorptie-enthalpieën van waterstof (QH), koolstof (QC) en zuurstof (QO) in de SEMK-modelleringsaanpak hebben een gecombineerd effect op de conversie, terwijl de selectiviteit naar lichte olefinen minder gevoelig blijkt te zijn naar QO. Deze effecten kunnen worden gerationaliseerd in termen van relatieve oppervlaktebedekkingen van verschillende soorten, wat leidt tot verschillende dominante reactieroutes, en dus leidt tot variaties in de productopbrengst. Met behulp van deze benadering werd een ''veelbelovende katalysator'' geïdentificeerd met katalysatordescriptoren QH ≈ 234 kJ/mol, QC ≈ 622 kJ/mol en QO ≈ 575 kJ/mol, resulterend in een opbrengst van 55% aan lichte olefinen met een lagere vorming van methaan en lange-keten koolwaterstoffen tot gevolg.
Het volledige artikel is te vinden op https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1385894721012195.